تعريف- وسايل حفاظت انفرادي عبارتند از:
 

لباس كار- پيش بند- كلاه فلزي (كاسك)- كلاه كار و سربند- ماسك جوشكاري و عينك و ساير انواع ماسك ها- حفاظ گوش- كمربند حفاظ- انواع دستكشها- كفش و چكمه و گتر.
 

ماده 1: لباس كار بايستي با توجه به خطراتي كه در حين كار براي كارگر مربوطه پيشآمد مي نمايد انتخاب شده و به ترتيبي باشد كه از بروز خطرات تا حد ممكن جلوگيري نمايد.

ماده 2: لباس كار بايد مناسب با بدن كارگر استفاده كننده بوده و هيچ قسمت آن آزاد نباشد كمر آن هميشه بسته و جيبهاي آن كوچك بوده و حتي الامكان تعداد جيبها كم باشد.

ماده 3: كارگراني كه با ماشين كار مي كنند و يا در جوار ماشين آلات مشغول كار هستند بايد لباس كاري در برداشته باشند كه هيچ قسمت آن باز و يا پاره نباشد، بستن كراوات، آويزان نمودن زنجير ساعت و كليد و نظائر آنها روي لباس كار اكيدا" ممنوع است.

ماده 4: در محل كاري كه احتمال خطر انفجار و يا حريق باشد استفاده از يقه نورگير (آفتاب گردان) و زه و دسته عينك كه از انواع سلولوئيد ساخته شده اند و همچنين همراه داشتن ساير مواد قابل اشتعال براي كارگران مربوطه اكيدا" ممنوع است.

ماده 5: در صورتي كه انجام كاري ايجاب نمايد كه كارگر آستين لباس كار خود را مستمرا" بالا بزند بايستي از لباس كار آستين كوتاه استفاده نمايد.

ماده 6: كارگراني كه در محيط آلوده به گرد و غبار قابل اشتعال و انفجار و يا مسموم كننده بكار اشتغال دارند نبايد لباس هاي جيب دار و يا لبه دار (دوبل شلوار) در بر داشته باشند چون ممكن است گرد و غبار مزبور در چين و لبه لباس باقي بماند.

ماده 7: لباس و كلاه حفاظتي (باشلق) مخصوص كارگراني كه با مواد خورنده و يا مضر كار مي كنند بايد آب و گاز در آن نفوذ ننموده و جنس آن مناسب با نوع ماده و يا موادي كه با  آنها كار مي كنند باشد.

ماده 8: لباس نسوز مخصوص حفاظت در مقابل حريق و يا انفجاري كه ممكن است ناگهان در حين انجام كار پديد آيد بايد لباس كاملي كه با شلق و دستكش و كفش از يك تكه و سر هم است ساخته شده باشد.

ماده 9: وسايل حفاظتي كارگراني كه با مواد راديواكتيو كار مي كنند بايد طبق نمونه هاي مخصوصي كه به تصويب وزارت كار رسيده است باشد.

ماده 10: در وسايل قطعات دوار و متحرك ماشين ها و همچنين در جوار آنها نبايد از پيش بند استفاده شود.

ماده 11: چنانچه در مقابل و يا در جوار قطعات دوار و متحرك ماشين ها استفاده از پيش بند ضروري باشد بايد پيش بند مزبور از دو تيكه تهيه شود به طوري كه قسمت پايين تنه از قسمت بالا تنه مجزا بوده و به قسمتي بسته شود تا در مواردي كه به طور اتفاق قسمتي از آن را ماشين در حال كار بگيرد فورا" و به سهولت باز شود و بدين ترتيب خطري متوجه كارگر مربوطه ننمايد.

ماده 12: پيش بندهاي مخصوص كارگراني كه در مقابل شعله و با آتش هاي بدون حفاظ و يا در مقابل فلزات مذاب كار مي كنند بايد تمام سينه را پوشانده و از جنسي تهيه شود كه در برابر آتش كاملا" مقاومت داشته باشد.

ماده 13: پيش بند مخصوص كارگراني كه با مايعات خورنده مثل اسيدها و مواد قليايي سوزاننده كار مي كنند بايد از كائوچوي طبيعي يا صنعتي و يا از مواد ديگري تهيه گردد كه در مقابل مايعات خورنده مقاومت داشته و تمام سينه را نيز بپوشاند.

ماده 14: پيش بندهاي سربي براي حفاظت در مقابل اشعه ايكس بايد جناق و تمام قفسه سينه را پوشانده و 30 تا 40 سانتيمتر پايين تر از كمر را نيز محفوظ نگهدارد.

ماده 15: قدرت حفاظت پيش بندهاي سربي بايد لااقل معادل ضخامت يك ميليمتر سرب خالص باشد.

ماده 16: كارگراني كه مواجه با خطر سقوط يا پرتاب شيئي روي سرشان هستند بايد از كاسك فلزي استفاده نمايند.

ماده 17: وزن كاسك (كلاه خود) بطور كامل نبايد از 400 گرم تجاوز نمايد.

ماده 18: كاسك بايد از مواد غير قابل احتراق ساخته شده و در مقابل جريان برق عايق باشد.

ماده 19: به منظور حفاظت سر، صورت، پشت، گردن دور تا دور كاسك بايد لبه دار باشد.

ماده 20: براي كار در فضاي نسبتا" كوچك و تنگ كاسك بايد كوتاه بوده و در صورت لزوم فاقد لبه باشد.

ماده 21: كاسك هايي كه در فضاي خيلي مرطوب مورد استفاده قرار مي گيرند بايد از نظر رطوبت غير قابل نفوذ باشند.

ماده 22: نوارها و چرم داخل كاسك بايد به سهولت قابل تعويض باشند.

ماده 23: استفاده از كاسكي كه متعلق به شخص ديگري بوده بايد قبلا" داخل آن ضدعفوني گردد و در صورت لزوم چرم و نوارهاي داخل آن تعويض شود.

ماده 24: كارگراني كه داراي موهاي بلند هستند بخصوص كارگران زن كه با ماشين كار مي كنند و يا در جوار آن مشغول كار هستند بايد به وسيله سربند و يا وسيله حفاظتي ديگري موهاي سر خود را كاملا" بپوشانند.

ماده 25: سربند كارگراني كه در مقابل آتش و جرقه و يا مواد مذاب و يا امثال آن كار مي كنند بايد از جنسي تهيه شده باشد كه به آساني مشتعل نگردد و در مقابل شستن و ضدعفوني كردن به وسيله تركيبات صنعتي مقاومت كافي داشته باشند.

ماده 26: نظافت و تميز كردن سربندها بايد به سهولت انجام گيرد

ماده 27: كليه كارهایی که ممكن است ايجاد خطري براي چشمهايشان بنمايد بايد از وسايل حفاظتي مخصوص چشم استفاده نمايند.

ماده 28: كارگراني كه از چشم ضعيف بوده و محتاج به داشتن عينك هاي نمره اي هستند بايد از عينك هاي حفاظتي به شرح زير استفاده نمايند.

الف- عينك هاي حفاظتي كه تواما با عينك نمره اي ديد و حفاظت چشم كارگران راتامين نمايد.

ب- عينك هاي حفاظتي كه روي عينك هاي نمره اي قرار مي گيرند به شرط آنكه هيچگونه تغييري در وضع استقرار عينك اصلي ايجاد نشود.

ج- عينك هاي حفاظتي كه شيشه نمره اي آن زير شيشه حفاظتي قرار دارد.

ماده 29: شيشه و يا هر گونه ماده پلاستيكي شفاف كه براي عينك هاي حفاظتي ساخته مي شوند بايد:

الف- در مقابل كاري كه عينك به منظور آن كار اختصاص داده شده مقاومت كافي داشته باشد.

ب- عاري از حباب هوا- ترك- موج و يا هر گونه عيب ديگري باشد.

ماده 30: بغير از شيشه هاي نمره اي، سطح داخلي و خارجي شيشه هاي حفاظتي بايد موازي بوده و هيچگونه خميدگي نداشته باشد.

ماده 31: عرض شيشه هاي عينك حفاظتي بايد 5/44 ميليمتر و طول آن 38 ميليمتر باشد.

ماده 32: قطر دايره شيشه هاي عينك هاي مدور غير نمره اي بايد لااقل 50 ميليمتر باشد.

ماده 33: شيشه هايي كه منحصرا جهت حفاظت در مقابل خطر پرتاب ذرات اجسام و ضربه اختصاص داده مي شوند بايستي لااقل قدرت عبور 80% نور سطح كار داشته باشد.

ماده 34: زه هاي عينك بايد سبك و محكم بوده و كاملا" روي صورت چسبيده باشند و در صورت لزوم مجهز به حفاظ هاي جانبي گردند.

ماده 35: مقاومت شيشه هاي عينك هاي حفاظتي براي كارهاي برش، پرچ كاري، سنگ زدن و صيقل كردن، كار با سنگ سمباده سنگ تراش و ساير كارهاي مشابه بايستي به تصويب وزارت كار برسد.

ماده 36: قاب عينك هاي حفاظتي براي كارگراني كه در مقابل باد و يا گرد و غبار كار مي كنند بايد قابل انعطاف بوده و كاملا" با صورت كارگر تطبيق نمايد.

ماده 37: عينك هاي حفاظتي براي كارگراني كه با فلزات مذاب كار مي كنند بايد در مقابل حرارت استقامت داشته و نوع آنها با تشخيص و تصويب وزارت كار انتخاب گردد.

ماده 38: عينك هاي حفاظتي براي كارگراني كه با مايعات خورنده از قبيل اسيدها و قلياها كار مي كنند بايد در اطراف داخل زه مجهز به جنسي نرم و نسوز و قابل انعطاف (مانند عينك اسكي) باشند تا عينك كاملا" در اطراف چشم به صورت كارگر چسبيده و مانع نفوذ ترشح مايعات مذكور از منافذ تهويه به داخل چشم گردد.

ماده 39: عينك هاي حفاظتي براي كارگراني كه در مقابل دودهاي خطرناك يا ناراحت كننده براي چشمها كار مي كنند بايد داراي قابي باشند كه از طرف داخل مجهز به جنسي نرم و نسوز و قابل انعطاف بوده و كاملا" روي صورت كارگر چسبيده و هيچگونه منفذي نداشته باشند.

ماده 40: عينك هاي حفاظتي كلاه با ماسك جوشكاري براي كارگراني كه با استيل يا برق جوشكاري مي كنند و يا در مقابل كوره هايي كه داراي تشعشعات خيره كننده هستند مشغول كار مي باشند بايد مجهز به شيشه رنگي (فيلتر دار) جهت جذب تشعشعات مذكور بوده و تعيين نوع و اندازه شيشه هاي آنها به تصويب وزارت كار رسيده باشد.

ماده 41: ماسك ها طلقي براي حفاظت صورت و چشم در مقابل ضربات خفيف و جرقه بايد كاملا" شفاف و نسوز و بدون عيب باشند به قسمي كه مانع از ديد كارگر نشوند.

ماده 42: عينك حفاظتي كه مورد استفاده قرار گرفته است قبل از آنكه به كارگر ديگري داده شود بايد:

الف- ضدعفوني گردد.

ب- كليه قسمت هاي آن که غير قابل ضدعفوني كردن است تعويض شوند.

ماده 43: كليه عينك ها و ماسك هاي طلقي در موقعي كه مورد استفاده قرار نمي گيرند بايد در جلد مخصوص نگهداري شوند تا در اثر تماس با روغن و چربي و ساير مواد خراب نگردند.

ماده 44: عينك هاي حفاظتي و ماسك هاي طلقي مرتبا" بايد مورد بازديد و كنترل قرار گيرند و قسمت هاي آسيب ديده آنها فورا" تعويض شوند.

ماده 45: هرگاه در محيط كار صداها شديد و مداوم باشد اشخاصي كه در آن محيط كار مي كنند بايستي از وسايل حفاظتي پرده گوش استفاده نمايند.

ماده 46: حفاظ پرده گوش بايد داراي شرايط ذيل باشد:

الف- همه روزه تميز شود مگر انواعي كه پس از يك مرتبه استعمال بايد دور انداخته شود.

ب- قبل از آنكه شخص ديگري از آن استفاده نمايد ضدعفوني گردد.

ماده 47: وسيله حفاظتي جهت گوشها در مقابل جرقه، ذرات فلزات و ساير اجسام خارجي بايد از نوع توري زنگ نزن، محكم و سبك با دوره چرمي باشد كه از پشت سر توسط فنر تسمه اي قابل تنظيم روي گوشها مستقر گردد.

ماده 48: در مواقعي كه دستگاه حفاظ گوش مورد استفاده قرار نمي گيرد بايد در جلد مخصوصي نگهداري شود تا در اثر تماس با روغن و چربي و ساير مواد خراب نشود.

ماده 49: كمربندهاي اطمينان و تسمه هايي كه روي شانه و ساير تسمه هاي مربوط به آن بايد از چرم محكم (خرم) يا برزنتي و يا كنفي يا ساير موارد مخصوص و مناسب ساخته شود.

ماده 50: حداقل پهناي كمربند اطمينان 12 سانتيمتر و حداقل ضخامت آن شش ميليمتر بوده و استقامت آن در مقابل نيروي كشش براي پاره شدن نبايستي كمتر از 1150 كيلوگرم باشد.

ماده 51: طناب هاي مهار بايد از كنف بسيار مرغوب و يا از جنس مشابه آن ساخته شده و استقامت آنها در مقابل نيروي كششي براي پاره شدن كمتر از 1150 كيلوگرم نباشد.

ماده 52: كمربندهاي اطمينان و همچنين كليه قطعات و ضمائم آن بايد دقيقا" ومرتبا" مورد بازديد قرار گرفته و قطعات فرسوده و يا خراب آنها تعويض گردد.

ماده 53: كمربندهاي چرمي بايد دقيقا" بازرسي شوند تا اطمينان حاصل گردد كه از طرف داخل ترك خوردگي و يا بريدگي نداشته باشند.

ماده 54: پرچهاي روي كمربند بايد  هر يك جداگانه دقيقا" مورد بازديد قرار گيرند تا اطمينان حاصل شود كه عاري از هر گونه عيب و نقص مي باشند.

ماده 55: كليه قطعات و ضمائم گيره هاي كمربند اطمينان بايد داراي مقاومتي برابر مقاومت خود كمربند كه در ماده هاي 53 و 54 ذكر گرديده است باشند.

ماده 56: دستكشها بايد طوري انتخاب شوند كه با خطرات احتمالي ناشي از كار متناسب بوده و هيچگونه ناراحتي براي حركت انگشتان ايجاد ننمايد.

ماده 57: كارگراني كه با انواع مختلف ماشين هاي مته، ماشين هاي كله زني و ساير ماشين ها كار مي كنند كه قطعات متحرك آنها احتمال گرفتن دست يا دستكش را دارند نبايستي از دستكش استفاده نمايند.

ماده 58: كارگراني كه اشياء لب تيز و برنده و يا اجسام خاردار يا عاج داري حمل مي نمايند بايد از دستكشهايي استفاده نمايند كه مقاومت كافي داشته و در صورت لزوم مسلح به سيم هاي فلزي باشند.

ماده 59: كارگراني كه گوشت را قطعه قطعه مي كنند يا استخوان گوشت يا ماهي را در مي آورند بايد از دستكشهايي استفاده كنند كه از زره فولادي ساخته شده باشد.

ماده 60: دستكشهاي كارگراني كه فلزات داغ حمل مي كنند بايد از پنبه نسوز يا جنس مخصوص مشابه ديگري كه در مقابل گرما مقاومت داشته و عايق حرارت باشند ساخته شوند.

ماده 61: كارگراني كه با برق سرو كار دارند بايد از دستكشهاي لاستيكي يا جنس مخصوص مشابه ديگري كه عايق الكتريسيته بوده و مقاومت الكتريكي آن متناسب با ولتاژ مربوطه بنا به تشخيص وزارت كار باشد.

ماده 62: كارگراني كه با مواد خورنده از قبيل اسيدها و قلياها سر و كار دارند بايد از دستكش هاي ساخته شده از لاستيك طبيعي يا مصنوعي يا پلاستيكي نازك و نرم استفاده نمايند. درجه مقاومت اين نوع دستكشها در مقابل اين مواد بنا به تشخيص وزارت كار خواهند بود.

ماده 63: دستكشهاي كارگراني كه با مواد سمي تحريك كننده و يا عفوني كار مي كنند بايد:

الف- آنقدر بلند باشد كه بازوها را كاملا" بپوشاند.

ب- كليه قسمت هاي دستكشها بايد داراي مقاومت كافي در مقابل مواد مذكور در بالا باشد.

ج- كوچك ترين سوراخ يا پاره گي نداشته باشد.

د- هر گاه اين دستكشها در موقع كار پاره شوند بايد فورا" تعويض گردند.

ماده 64: دستكشهاي سربي به منظور حفاظت در مقابل اشعه مجهول بايد دستها را كاملا" محفوظ داشته و لااقل تا نصف بازوها را پوشانده و قدرت حفاظتي اين قبيل دستكشها اقلا" برابر با قدرت حفاظتي ورق سربي ضخامت 55/0 ميليمتر باشد.

ماده 65: با در نظر گرفتن وزن سنگين سرب دستكشهاي سربي بايد طوري انتخاب شوند كه سبك و نرم بوده و كاملا" حفاظت دستها را تأمين نمايد.

گترها

ماده 66: گترهاي حفاظتي بايد بطريقي ساخته شده باشند تا در مواقع ضروري بتوان فورا" آنها را از پا درآورد.

ماده 67: كارگراني كه از درختها، تيرها و ستون ها بالا مي روند بايد از گترهاي مخصوص اين قبيل كارها كه نوع آنها از طرف وزارت كار تعيين و تشخيص داده شده باشد استفاده نمايند.

ماده 68: گترهاي كارگراني كه با مواد مذاب كار مي كنند بايد از پنبه كوهي يا ساير مواد مخصوص كه در مقابل حرارت مقاومت دارند ساخته شوند. اين گترها مي بايستي تا زانو را پوشانيده و كاملا" به پاها بچسبد تا مانع دخول مواد مذاب گردند.

ماده 69: كارگراني كه در معرض ترشحات جزيي يا جرقه هاي قوي قرار مي گيرند. يا با اشياء برنده و زبر كار مي كنند بايد از گترهايي استفاده نمايند كه از چرم دباغي شده يا جنس مقاوم ديگري ساخته شده باشد.

ماده 70: كارگراني كه با تبر يا پتك يا ابزار مشابهي اشيايي را خرد مي نمايند بايد از ساق بند يا مچ پيچ هايي كه مقاومت كافي داشته باشند استفاده نمايند.

كفش ها و چكمه ها

ماده 71: كارگراني كارشان روي هم گذاشتن قطعات چدني و يا قطعات بزرگ چوبي و يا جابجا كردن بارهاي فلزي سنگين و يا كارهاي مشابه مي باشند براي حفاظت انگشتان پاها بايد نوك كفش هاي آنها مجهز به غلاف باشد و يا از چكمه حفاظتي و يا كفش حفاظتي استفاده نمايند.

ماده 72: كارگراني كه با مواد خورنده از قبيل اسيدها و مواد قليايي كار مي كنند بايد از كفش هايي استفاده نمايند كه از لاستيك و يا از چرمي كه به منظور اين قبيل كارها عمل آمده و يا از چوب و يا از ساير مواد مخصوصي كه در مقابل مواد خورنده فوق مقاوم هستند ساخته شده باشند.

ماده 73: كفش هاي كارگراني كه با فلزات و يا مواد داغ يا خورنده كار مي كنند بايد:

الف- كاملا" به پا و قوزك پا چسبيده باشند بطريقي كه مواد مذكور فوق به داخل كفش نفوذ ننمايد.

ب- اين قبيل كفش ها بايد فاقد سوراخ هاي بند كفش بوده تا مواد مذكور به داخل كفش نفوذ ننمايد.

ماده 74: چكمه هاي حفاظتي به منظور حفاظت انگشتان يا بايد داراي نوك فولادي يا فلزي ديگر باشد كه مقاومت آن از طرف وزارت كارتشخيص داده شده باشد.

ماده 75: كفش هاي كارگراني كه با برق كار مي كنند نبايد فلز در آن بكار رفته باشد.

ماده 76: در كارگاه هايي كه ايجاد جرقه بروز خطري را متحمل باشد كفش هاي كارگران بايد فاقد هر نوع ميخ فلزي باشد.

مقررات عمومي

ماده 77: هر گونه وسايل حفاطت تنفسي بايد از نوع و مدل مخصوص و مناسب شرايط مورد استفاده بوده و استفاده از آن در شرايط مزبور قبلا" به تصويب وزارت كار رسيده باشد.

ماده 78: انتخاب وسايل حفاظتي جهاز تنفسي بايد با توجه به نكات زير بعمل آيد:

الف- خواص شيميايي، فيزيكي و بيولوژيكي موادي كه بايد با آنها كار شود.

ب- نوع كار، محل كار و فضاي محدود محل كار.

ج- سهولت نگاهداشتن وسايل مربوطه و ارزاني هزينه تعميرات اتفاقي آنها.

ماده 79: وسايل حفاظتي جهاز تنفسي بايستي متناسب با فرمهاي مختلف صورتها بوده و بطوري مستقر شود كه درز و منفذي نداشته باشد.

ماده 80: براي حفاظت در مقابل بخارهاي خورنده و حلال، گازهاي مضره و هواي كم اكسيژن استعمال دستگاه هاي تنفسي فيلتردار كه عمل آنها مكانيكي است بكلي ممنوع است.

ماده 81: به مجرد احساس ناراحتي در عمل تنفس فيلتر را بايستي تعويض نمود.

ماده 82: استفاده از دستگاه هاي تنفسي با مواد شيميايي مجهز به قاب يا محفظه فيلتردار در محوطه هاي كوچك يا در اماكني كه تهويه آنها ناقص انجام مي شود يا در فضايي كه ميزان اكسيژن آن كم است ممنوع مي باشد.

ماده 83: قابها يا محفظه هاي فيلتردار فوق الذكر بايد با مشخصات و اندازه هاي تعيين شده از طرف وزارت كار تطبيق  نمايد.

ماده 84: قاب ها يا محفظه هاي مزبور بايد پس از هر دفعه استفاده تعويض شوند و چنانچه مورد استفاده نيز قرار نگرفته باشند بايستي پس از انقضاي مدتي كه براي استفاده از طرف كارخانه سازنده تعيين گرديده است تعويض گردند.

ماده 85: محفظه هاي فيلتردار بايد به مجرد مشاهده علايم خروج مواد شيميايي تعويض گردند.

ماده 86: تسمه ها و بندهايي كه به وسيله آنها دستگاه هاي فوق به بدن متصل مي شود نبايستي سلب آزادي حركت شخص استفاده كننده را نموده و مزاحمتي براي او ايجاد كند.

ماده 87: دستگاه هاي تنفسي با هواي تازه و ماسك هاي مجهز به لوله هاي قابل انعطاف بايد:

الف- در نقاط يا محل هاي خطرناك با اطمينان كامل به اينكه دستگاه به خوبي عمل رساندن هوا را انجام مي دهد مورد استفاده قرار گيرند.

ب- در مورد كارهايي كه فوريت نداشته و بايستي در هواي آلوده به دود يا گازهاي مضره انجام شود و استفاده از دستگاه هاي تنفسي با مواد شيميايي و مجهز به محفظه فيلتردار مقدور نباشد مورد استفاده قرار گيرد.

ماده 88: فشار هوا براي ورود به ماسك ها و دستگاه هاي تنفسي فوق نبايستي بيش از 75/1 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع باشد.

ماده 89: هرگاه هواي فشرده براي ورود به ماسك يا دستگاه تنفسي داراي فشاري بيش از فشار مذكور در ماده 88 باشد بايد:

الف- دستگاه رساندن هوا مجهز به شير مخصوص تقليل فشار هوا بوده اين شير در محلي كه لوله قبل انعطاف به دستگاه رساندن هواي فشرده وصل مي شود سوار گردد.

ب- براي احتياط و اطمينان بيشتر و به منظور جلوگيري از نامنظم كار كردن شير تقليل دهنده فشار لازمست كه دريچه اطميناني كه با فشاري قدري زيادتر از فشار شير تقليل دهنده تنظيم شده باشد در روي دستگاه نصب گردد.

ماده 90:از ماسك ها و دستگاه هاي تنفسي در صورتي مي توان با هواي فشرده استفاده نمود كه:

الف- هواي مزبور قبلا" توسط صافي هايي كه در مجاري آن قرار داده اند تميز وخشك شده باشند.

ب- ورود هواي فشرده  شده به ماسك ها و دستگاه هاي تنفسي مورد بحث بهتر است به وسيله دستگاه وانتيلاتور انجام گيرد- استفاده از كمپرسور با فشار زياد در اين مورد حتي المقدور توصيه نمي شود.

ماده 91: نگهداري كمپرسور يا وانتيلاتور بايستي مرتبا" و به دقت صورت گيرد و نصب دهانه لوله مكنده هوا در محلي باشد كه هواي تميز و پاك براي دستگاه تأمين گردد.