فصل اول :‌كليات
 

ماده 1 : عبارات و اصطلاحاتي كه در اين آيين نامه به كار رفته است ، به شرح زير تعريف مي شوند :

الف ـ قانون :  قانون نحوه جلوگيري از آلودگي هوا مصوب 3/2/1374 مجلس شوراي اسلامي

ب : سازمان : سازمان حفاظت محيط زيست

پ : مواد آلوده كننده هوا : هر نوع ماده گازي ، بخار ، مايع ، جامد و يا مجموعه تركيبي از آنها كه در هواي آزاد پخش و باعث آلودگي هوا و يا موجب تشديد آلودگي آن شود و يا ايجاد بوهاي نامطبوع نمايد از قبيل دود ، دوده ، ذرات معلق ، اكسيدهاي گوگرد ،‌اكسيدهاي ازت ،‌ منواكسيد كربن ، اكسيد كننده ها ، ‌هيدروكربنها، اسيدها ، آمونياك و نظاير آن .

ت : گواهينامه هاي مخصوص :‌ تائيديه كتبي مراكز معاينه مبني بر رعايت حد مجاز آلودگي توسط وسايل نقليه موتوري كه به صورت برچسب صادر و بر روي وسايل نقليه مذكور الصاق مي شود. اين گواهينامه مي تواند علاوه بر رعايت حد مجاز آلودگي ، رعايت ضوابط ايمني را در بر داشته باشد.

ث : آلوده كننده :‌ هر شخص حقيقي كه اداره يا تصدي منابع مولد آلودگي را خواه براي خود ، خواه به نمايندگي از طرف شخص يا اشخاص حقيقي و حقوقي ديگر بر عهده داشته و يا شخصاً و به طريق مختلف عامل ايجاد آلودگي باشد.

ماده 2 : منابع آلوده كننده هوا غيراز كارخانه ها و كارگاه هاي موضوع آيين نامه اجرايي فصل سوم قانون به شرح زير طبقه بندي مي شوند :

الف : وسايل نقليه موتوري : هر نوع وسيله اي كه با موتورهاي درونسوز حركت مي كند و براي حمل و نقل مورد استفاده قرار مي گيرد و در صورت به كار انداختن منشأ ايجاد يك يا چند ماده آلوده كننده مي گردد.

منابع تجاري به محلهاي مشخصي اطلاق مي شود كه براي انجام فعاليتهاي مختلف تجاري و خدماتي و نگهداري و عرضه توليدات و كالا و خدمات مورد استفاده قرار مي گيرد و بدون اينكه محدود به موارد زير گردد ، بر حسب نوع فعاليت خدماتي و يا تجاري شامل گروه هاي زير مي گردد :

گروه سوم :‌ بيمارستانها ، مراكز درماني و بهداشتي ، آزمايشگاه ها و امثال اينها