فصل اول : تعاریف
هودهای بیولوژیک
یکی از اساسی ترین وسایل حفاظتی آزمایشگاه های بیولوژیک برای انجام آزمایشات می باشد.
الکتروفورز
وسیله ای است که برای جداسازی اجزای تشکیل دهنده پروتئین وتعیین مقدار آنها براساس جریان الکتریکی مورد استفاده قرار می گیرد.
سانتریفوژ
دستگاهی است که به وسیله نیروی چرخشی دورانی الکتروموتور و براساس استفاده از نیروی گریز از مرکز باعث ته نشین شدن مواد مختلف یک مخلوط یا محلول آزمایشگاهی براساس اختلاف جرمشان میشود.
اولتراسانتریفوژ
نوعی از سانتریفوژ با سرعت بسیار بالا می باشد که برای تفکیک مواد تشکیل دهنده سلولی کاربرد دارند وهمگی دارای یخچال وسیستم خلاء می باشند.
اتوکلاو
دستگاهی است که برای استریل نمودن تجهیزات آزمایشگاهی ، وسایل پزشکی وابزارهای استفاده شده برای کشت میکروبی کاربرد دارد. اتوکلاوها در درجه حرارت بالای 100 درجه سانتیگراد ودرمحفظه ای بسته به تولید بخار از آب می پردازند.
لامپ UV
این لامپ جهت استریل نمودن سطوح میزها و هود وفضای آزمایشگا ه های میکروبیولوژی کاربرد دارد و طیف نور آن دارای محدوده 400-190 نانومتر
کابینت UV
به منظور استفاده از خاصیت تخریب کنندگی اشعه ماوراء بنفش، لامپ UV در داخل محفظه کابینت UV قرار دارد و درآزمایشگاه های شیمی و بیولوژیک کاربرد دارد.
سیستم خلاء
جهت مکش ( ساکشن ) از این سیستم استفاده می گردد و درآزمایشگاه مصارف محدودی دارد.
لیوفیلیزر
وسیله ای است که جهت خشک نمودن فرآورده های بیولوژیک مانند سرم، واکسن، دارو وغیره تحت شرایط خلاء بالا وسرما به منظور نگهداری طولانی مدت وجلوگیری از آلودگی کاربرد دارد.
میکسر ( مخلوط کن)
وسیله ای است که برای مخلوط نمودن انواع مواد کاربرد دارد.
مایکروویو
دستگاهی است که با استفاده از انرژی امواج مایکروویو باعث گرم شدن وذوب ماده مورد نظر مانند ژل، آگار وغیره می شود.
لوله های مکنده
لوله های مخصوص که جهت تخلیه در خلاء با فشار بالا کاربرد دارد.
فصل دوم : ساختمان وانبار آزمايشگاه
ماده1. اتاق ها و محل كار آزمايشگاهي، بايد حداقل 3 متر از كف تا سقف ارتفاع داشته و فضاي مفيد بايد براي هر نفر از 12 متر مكعب كمتر نباشد.
تبصره:در آزمايشگاههايي كه ارتفاع هر طبقه از 4متر بيشتر باشد براي محاسبه حجم لازم فقط تا ارتفاع 4متر منظور مي گردد.
ماده2. در فضاي آزمايشگاه نصب تجهيزات و يا قرار دادن اشياء و محصولات نبايد مزاحمتي براي عبور و مرور كاركنان ايجاد نمايد و در اطراف هر دستگاه بايد فضاي كافي براي انجام آزمايش، نظافت و در صورت لزوم اصلاحات و تعميرات منظور شود.
ماده3. كف اتاق ها و قسمت هايي كه محل عبور يا حمل و نقل مواد است بايد صاف و هموار بوده و عاري از حفره و سوراخ، برآمدگي ناشي از پوشش بي تناسب مجاري، پيچ و مهره و لوله، دريچه يا برجستگي و هرگونه مانعي كه ممكن است موجب گير كردن و يا لغزيدن اشخاص شود، باشد.
ماده4. كف، ديوار و سقف آزمايشگاه و انبار بايد قابل شستوشو بوده و در موارد ريخته شدن مايعات بايد كف داراي شيب كافي باشد تا مواد به طرف مجاري فاضلاب هدايت گردد.
ماده5. جنس لوله هاي فاضلاب آزمايشگاهي بايد از نوع مقاوم در برابر اسيد ها و بازها باشد.
ماده6. ديوار اتاق هاي آزمايشگاهي بايد حداقل از كف تا ارتفاع 60/1 متر قابل شست‌و شو بوده و از نفوذ آب و رطوبت جلوگيري كند.
ماده7. در احداث ساختمان آزمايشگاه شرايط جوي و اقليمي مد نظر قرار گيرد و از مصالح نسوز و ضد حريق استفاده شود.
ماده8. براي هر اتاق حداقل دو در خروجي تعبيه شود و درها به طرف بيرو ن اتاق باز شده و به طور اتوماتيك بسته گردد، بدون منفذ باشد و در هنگام كار كاركنان قفل نگردد.
ماده9. تهويه محل كار در هر حالت بايد طوري باشد كه كاركنان آزمايشگاه هميشه هواي سالم تنفس نمايند و همواره آلاينده هاي شيميايي به طور موثر به خارج از محيط هدايت شوند.
ماده10. شرايط جوي و نور در انبار و آزمايشگاه بايد متناسب با نوع فعاليت و مواد آن بوده و مجهز به روشنايي اضطراري باشند.
ماده11. پلكان، نردبان و نرده‌هاي حفاظتي در ساختمان آزمايشگاه و انبار مي بايست براساس آيين نامه هاي حفاظت و بهداشت كار احداث گردد.
ماده12. دستگاههاي شستوشوي خودكار اضطراري براي چشم، دست و بدن بايد در دسترس كاركنان قرارگيرد.
ماده13. درهاي آزمايشگاه و انبار بايد داراي قفل و كليد مجزا بوده و فقط افراد صلاحيت دار مجاز به ورود باشند.
ماده14. در هر آزمايشگاه و انبار بايد لوازم اعلام و اطفاي حريق سيار و ثابت متناسب با نوع كار نصب گردد.
ماده15. لوازم آتش نشاني و كمك هاي اوليه در محل هاي مناسب، مشخص و در دسترس كاركنان نصب گردد.
ماده16. كليه آزمايشگاه‌ها بايد داراي وسايل و تجهيزات كافي جهت پيشگيري و مبارزه با آتش سوزي بوده ودر تمام ساعات شبانه روز، اشخاصي كه از آموزش لازم برخوردار بوده و به طريقه صحيح كاربرد وسايل و تجهيزات مربوطه آشنا مي‌باشند، در آزمايشگاه حضور يابند. ضمناً كاركنان آزمايشگاه نيز بايد آموزش‌هاي لازم اطفاي حريق را ديده باشند.
ماده17. در واحدهايي كه مركز آتش نشاني و اورژانس وجود دارد آزمايشگاه و انبار بايد وسيله ارتباطي مانند يك تلفن اضطراري مستقيم با مركز مزبور را در اختيار داشته باشند.
ماده18. نصب يك نقشه يا طرح (Floor Plan) در آزمايشگاه كه به طور واضح و آشكار شامل موارد زير باشد، ضروري است: نقشه فيزيكي اتاق، راهروها و مسيرهاي ورودي و خروجي.
ابعاد اتاق ها، محل ورود و خروج‌هاي اضطراري محل تجهيزات و لوازم ايمني و آتش نشاني و جعبه كمك هاي اوليه، تلفن اضطراري و ... ، محل تهويه، سيستم‌هاي گرمايشي و سرمايشي محل نگهداري مواد شيميايي و خطرناك.
ماده19. شبكه هاي تأسيساتي آزمايشگاه شامل آب، گاز، فاضلاب و برق به شكلي طراحي شده باشند كه داراي بالاترين ضريب ايمني باشند. ضمناً نقشه‌هاي تأسيساتي مربوطه در محل مناسبي نگهداري شود.
ماده20. سيم كشي برق حتي الامكان ساده و كليه سيم‌هاي برق به طور مناسب عايق و در كانال قرار گرفته و تعقيب مسير آن آسان و داراي نقشه باشد.
ماده21. در كليه آزمايشگاه ها بايد رختكن و سرويس بهداشتي در محل مناسب وجود داشته باشد.
ماده22. محل خوردن و آشاميدن بايد خارج از محيط آزمايشگاه باشد .
ماده23. ساختمان آزمايشگاه بايد به صورتي مناسب از فضاي اداري تفكيك شده باشد.
ماده24. تجهيزات محافظت از تابش اشعه خورشيد بايد در قسمت خارجي پنجره نصب گردد.
ماده25. اگر آزمايشگاه داراي پنجره‌هايي است كه باز مي‌شوند يا داراي ساير منافذ مي‌باشد، بايد براي جلوگيري از نفوذ آب، گردوغبار و ساير عوامل جوي ، مجهز به حفاظي مناسب بوده و لبه پنجره‌ها نيز دراي شيب مناسب باشد.
ماده26. كف، ديوار و سقف آزمايشگاه بايد قابل شستوشو بوده و الزاماً بدون زاويه و در مقابل مواد شيميايي و ضد عفوني كننده ها مقاوم باشد.
ماده27. درها بايد داراي سطوحي صاف، غير جاذب، قابل شستوشو و مقاوم در برابر مواد شيميايي باشند.
ماده28. ميزهاي كار آزمايشگاهي بايد از وسعت مناسب برخوردار بوده و مجهز به شير خلاء ، شيرگاز، شير هوا، شير آب (سرد و گرم)، فاضلاب و پريزبرق ايمن باشند.
ماده29. سطوح ميز كار آزمايشگاهي بايد قابل شستوشو، يكپارچه و مقاوم به مواد شيميايي و حرارت باشند.
ماده30. شستوشوي روپوش‌هاي آزمايشگاهي بايد در محل كار انجام گيرد.
ماده31. آزمايشگاه بيولوژيك بايد مجهز به سيستم شستشوي اتوماتيك دست باشد ونزديك در خروجي آزمايشگاه تعبيه گردد.
ماده32. ساختمان و طبقات نگهدارنده در انبارهاي مواد شيميايي بايد از مصالح نسوز و مقاوم ساخته شود و انبار جداگانه‌اي به مواد شيميايي قابل اشتعال و انفجار اختصاص يابد.
ماده33. آزمايشگاه و انبار بايد مجهز به تجهيزات تهويه عمومي و در صورت لزوم تهويه موضعي ضد جرقه باشد.
ماده34. انبار آزمايشگاه بايد كمترين در و پنجره را داشته و در صورت لزوم از پنجره با شيشه مات و مقاوم در برابر شكستگي استفاده شود.
ماده35. كف انبار بايست صاف و بالاتر از سطح زمين اطراف آن بوده و لغزنده نباشد.
ماده36. انبار و آزمايشگاه بايد ضمن دسترسي آسان، مجزا باشند تا از انتقال خطرات احتمالي به يكديگر جلوگيري به عمل آيد.
ماده37. قفسه بندي و نحوه چيدمان بايد به گونه اي باشد كه فضاي مناسب جهت دسترسي آسان و حمل و نقل ايمن فراهم گردد.
ماده38. سيستم الكتريكي مي‌بايست ضد جرقه در نظر گرفته شود و حتماً مجهز به سيستم اتصال به زمين باشد.
ماده39. محل استقرار كاركنان انبار بايد در محلي مناسب و مشرف به انبار و مجزا از محوطه انبار باشد.
فصل سوم : خطرات فيزيكي
ماده40. هنگام کار با تجهیزات گرما زا و اجسام داغ باید همواره از ابزار و پوشش مناسب و مقاوم در برابر گرما استفاده گردد.
ماده41. برای کار طولانی مدت در محیط های سرد باید از پوشش های مناسب و گرم استفاده گردد.
ماده42. در کار با تجهیزات سرمازا و اجسام سرد همواره می بایست از دستکش های عایق به منظور حفاظت از دستها و بازوها استفاده گردد.
ماده43. هنگام کار با نیتروژن مایع همواره از پوشش های حفاظتی از قبیل دستکش ، حفاظ و چکمه مناسب استفاده گردد.
ماده44. به منظور پیشگیری از صدمات ناشی از سرما ، درهای ورود و خروج سردخانه ها باید به اهرمهایی که از داخل قابلیت باز شدن دارند مجهز شوند.
ماده45. کلیه تجهیزات سرمازا و سردخانه ها باید به سیستم های هشدار دهنده دستی واتوماتیک مجهز باشند.
ماده46. به منظور کار در محیط هایی که سرو صدای بالاتر از حد مجاز دارند باید از گوش های مناسب حفاظتی استفاده گردد.
ماده47. دستگاه هایی که سر و صدای زیادی ایجاد می کنند همواره باید توسط عایق صوتی مناسب مهار گردند.
ماده48. تنظیم ، نگهداری و سرویس مستمر دستگاه ها به منظور جلوگیری از تشدید سر و صدا در محیط الزامی است.
ماده49. تجهیزات و لوازمی که به سیستم خلاء متصل هستند برای جلوگیری از پرتاب شدن باید به نحو صحیح مهر گردند.
ماده50. در آزمایشگاه هایی که با مواد رادیواکتیو کار می کنند رعایت کلیه موازین و مقررات انتشار یافته از سوی سازمان انرژی اتمی ایران ضروری می باشد.
ماده51. کلیه افرادی که به نوعی در معرض تشعشعات زیان آور میباشند باید همواره به وسایل حفاظت فردی متناسب با نوع اشعه و فیلم بج مجهز گردند.
ماده52. جهت کاهش مواجهه با موارد رادیواکتیو در آزمایشگاه ها باید از تکنیکهای علمی و عملی مناسب استفاده گردد.
ماده53. انبارداری ، حمل و نقل و دفع ضایعات مواد رادیواکتیو باید ایمن بوده و از بروز هرگونه انتشار جلوگیری گردد.
ماده54. در محل هایی که از مواد رادیواکتیو استفاده می گرددنصب علائم هشدار دهنده الزامی است.
ماده55. انبارداری ، حمل و نقل و دفع ضایعات موارد رادیواکتیو باید ایمن بوده و از بروز هرگونه انتشار جلوگیری گردد.
ماده56. در محل هایی که از مواد رادیواکتیو استفاده می گردد نصب علائم هشدار دهنده الزامی است.
ماده57. به هنگام استفاده از لیزر ، باید از وسایل حفاظتی چشم و پوست متناسب با نوع لیزر و انرژی آن استفاده شود.
ماده58. دسترسی به آزمایشگاه ها مخصوصاً در زمان کار با لیزر باید محدود گردد.
ماده59. در هنگام کار با لیزر بایستی برای کلیه خطرات الکتریکی ، انفجار ، اتش سوزی ، خطرات ناشی از کار با گازهای فشرده ، مایعات برودتی ، فیوم های سمی و موارد رادیواکتیویته تدابیری اتخاذ گردد.
ماده60. بازدید از اجزاء مختلف دستگاه ها از جمله میکرو ویو به لحاظ حصول اطمینان از نظر عدم نشتی الزامی است.
ماده61. هنگام کار در محیط آزمایشگاه باید حتماً لامپ UV خاموش باشد.
ماده62. کلیه تجهیزات برقی سیار و ثابت باید به نحو مناسب به سیستم اتصال به زمین مجهز گردند.
ماده63. کلیه ادوات و ابزار انتقال برق نظیر کابل ها و اتصالات مربوطه باید سالم و پوشش عایق داشته باشد.
ماده64. حتی الامکان سعی شود از سیم های رابط برای انتقال برق استفاده نگردد.
ماده65. تجهیزات معیوب با علائم هشدار دهنده مشخص گردیده و توسط افراد آگاه و متخصص رفع نقص شود.
ماده66. در محیط های مرطوب به جز و وسایل الکتریکی ضد آب استفاده از دیگر وسایل الکتریکی ممنوع می باشد.
ماده67. در محل هایی که احتمال وجود گازهای قابل اشتعال و انفجار وجود دارد استفاده از ادوات برقی ضد جرقه الزامی است.
ماده68. کلیه تابلو های برق باید در محل مناسب استقرار یافته و مجهز به کفپوش عایق در پیرامون آن باشد و در مواقع اضطراری فقط توسط افراد ذیصلاح کنترل گردد.
ماده69. در آتش سوزی های ناشی از برق فقط از دی اکسید کربن (CO2) و یا خاموش کننده های شیمیایی خشک استفاده گردد.
ماده70. سیلندرهای گاز اعم از پر یا خالی باید در محل مناسب وبه حالت عموی با استفاده از تسمه ، زنجیر یا بست به طور ایمن مهار گردند.
ماده71. به هنگام جابجایی سیلندرهای گاز باید رگلاتور از شیر جدا شده و توسط درپوش محافظت گردند.
ماده72. برای حمل سیلندرهای گاز باید از چرخ دستی های مناسب استفاده گردد.
ماده73. رنگ بدنه سیلندر گاز بایستی بر اساس استاندارد و متناسب با نوع گاز داخلی آن بوده و برچسب شناسایی نوع گاز روی آن نصب گردد.
ماده74. کلیه کارکنان آزمایشگاه باید بر حسب نوع کار از مراقبت های پزشکی و واکسیناسیون برخوردار گردند.
ماده75. در هر آزمایشگاه بیولوژیک باید یک کابینت مخصوص شامل ماده ضد عفونی کننده ، پنس ، حوله کاغذی ، سواپ، دستکش یکبار مصرف ، خاک انداز قابل اتوکلاو کردن ، ماسک ، پوشش کفش و لباس محافظ وجود داشته باشد.
ماده76. ضایعات بیولوژیک باید در ظروف در دار مناسب جمع آوری ، برچسب گذاری و به نحو مناسب آلودگی زدایی گردیده و سریعاً از محیط آزمایشگاه خارج شده و تا زمان دفع در محل ایمن نگهداری گردد.
ماده77. کلید لامپ UV باید در خارج از اتاق بوده ودارای لامپ هشدار دهنده جهت اطلاع از روشن بودن لامپ UV باشد.
ماده78. حمل و نقل نمونه های بیولوژیک باید در ظروف ایمن و فاقد نشتی با برچسب مشخصات انجام گردد.
ماده79. در محل دستشویی ها باید صابون ، مواد ضد عفونی کننده ، برس های مخصوص ناخن و حوله های یکبار مصرف فراهم گردد.
فصل چهارم : خطرات شيميايي
ماده80. كليه مواد شيميايي بايد برچسب هاي اطلاعاتي لازم را داشته باشند.
ماده81. اطلاعات ايمني مواد (MSDS) براي كليه مواد شيميايي بايد در دسترس باشد.
ماده82. جابجايي و حمل و نقل مواد شيميايي بايد مطابق با دستور العمل ها انجام گيرد.
ماده83. از انباشتن مواد شيميايي مازاد در آزمايشگاه خودداري شود.
ماده84. ظروف مواد شيميايي بايد در مكان هايي نگهداري گردد كه احتمال برخور افراد با آن ها وجود نداشته باشد.
ماده85. مواد شيميايي بايد دور از منابع حرارت و نور مستقيم خورشيد قرار گيرند.
ماده86. از قفسه بندي هاي ضد زنگ و مقاوم به مواد شيميايي با لبه هاي حفاظتي و قدرت تحمل بار كافي با اتصالات مناسب استفاده گردد.
ماده87. مواد قابل اشتعال و خورنده بايد در كابينت هاي مخصوص ضد اشتعال و خوردگي و مجهز به سيستم تهويه مناسب و دور از مواد اكسيد كننده نگهداري گردند.
ماده88. اسيدهاي اكسيد كننده بايد از اسيدهاي آلي جداگانه نگهداري گردند.
ماده89. اسيد ها بايد جدا از قلياها - سيانيدها و سولفيدها نگهداري شوند.
ماده90. قلياها بايد در جاي خشك نگهداري گردند.
ماده91. مواد واكنش پذير بايد دور از حرارت - ضربه و اصطكاك نگهداري شوند.
ماده92. گازهاي فشرده اكسيد كننده و غير اكسيد كننده به طور مجزا نگهداري شوند.
ماده93. مواد سمي در محل هاي مناسب و با تهويه موضعي نگهداري شوند.
ماده94. مواد جامد غير فرار و غير واكنش پذير در كابينت ها يا فقسه هاي باز لبه دار نگهداري گردند.
ماده95. مايعات يا مواد خطرناك نبايد در قفسه هايي كه بالاتر از سطح چشم هستند، نگهداري شوند.
ماده96. جهت برخورد با ريختگي هاي شيميايي بايد دستور العمل خاصي وجود داشته و لوازم و تجهيزات لازم شامل پوشش هاي حفاظتي چشم - پوست و سيستم تنفسي - دستكش مقاوم به مواد شيميايي - ماده جاذب يا خنثي كننده - كيسه پلاستيكي و جاروب و خاك انداز مناسب موجود باشد.
ماده97. پسماندهاي حلال هاي شيميايي بايد مطابق دستور العمل ها تفكيك و در ظروف مناسب و مقاوم به نشت و داراي برچسب مواد شيميايي جمع آوري شده و دور از حرارت - جرقه - شعله و نور مستقيم خورشيد و در محلي با تهويه مناسب نگهداري گردند.
فصل چهارم : ايمني تجهيزات
ماده98. قبل از استفاده از تجهيزات و دستگاه هاي آزمايشگاهي بايستي افراد در خصوص بهره برداري ايمن و بهينه آموزش لازم را از طريق مراجع ذيصلاح كسب نمايند.
ماده99. نگهداري و سرويس دوره اي براي كليه تجهيزات بايد انجام گيرد.
ماده100. قبل از سرويس و تعمير بايد آلودگي زدايي دقيق از كليه دستگاه ها به عمل آيد.
ماده101. كليه دستگاه ها بايد به صورت دوره اي توسط افراد ذيصلاح كاليبره گردند.
ماده102. كليه تجهيزات گرمازاي آزمايشگاهي بايد مجهز به ترموستات - فيوزهاي پشتيبان - در موارد لزوم درهاي قفل شونده و همچنين عايق حرارتي مناسب باشند.
ماده103. كليه سيستم هاي حرارت زايي كه در روند كاري توليد گاز مي نمايند بايد جهت تخليه گازهاي ايجاد شده مجهز به سيستم تهويه مناسب بوده و يا داخل هود قرار بگيرند.
ماده104. وسايل گرمازا مي بايست در فاصله مناسب از دتكتورهاي حرارتي قرار گيرند و كليه دستگاه هاي گرمازا بايد در مكان مقاوم به حرارت و دور از تجهيزات حساس به حرارت قرارگيرند.
ماده105. محل استقرار دستگاه اتوكلاو حتي المقدور توسط اتاقكي از ساير تجهيزات آزمايشگاه مجزا گردد.
ماده106. قفل ،فشار سنج و دماسنج اتوكلاو بايد روزانه كنترل شود واز قرار دادن مواد شيميايي و آتش زا در آن خودداري گردد.
ماده107. كليه دستگاههاي گرمازا بايد در مكان مقاوم به حرارت و دور از تجهيزات حساس به حرارت قرار گيرند.
ماده108. انواع سانتريفوژها و مخلوط كن ها و ليوفيليزرها به هنگام استفاده از مواد بيولوژيك و حلال هاي آلي بايد زير هود مناسب قرارگيرند.
ماده109. هنگام به كاربردن ليوفيليزر استفاده از اتصالات O-Ring وفيلترهاي هوا براي لوله هاي خلاء بايد كنترل گردند تا معيوب نباشند. براي تعويض لوازم شيشه اي دستگاه بايد از قطعات مخصوص خلاء استفاده شود.
ماده110. الزاما از لوله هاي در دار در سانتريفوژها استفاده گردد.
ماده111. در صورت شكستن لوله ها در داخل سانتريفوژ بايد قسمت هاي داخلي دستگاه با روش و ابزار مناسب پاكسازي گردد.
ماده112. بدنه تانك الكتروفورز بايد فاقد هرگونه شكاف و نشتي باشد.
ماده113. بر روي دستگاه الكترفورز بايد علائم هشدار دهنده ويژه ولتاژ بالا نصب گردد.
ماده114. لوازم شيشه اي بايد قبل از استفاده از نظر وجود شكستگي و ترك مورد بازرسي قرار گيرند لوازم شيشه اي شكسته يا غير قابل استفاده بايد در محفظه اي مجزا و مقاوم جمع آوري شوند.
فصل پنجم : خطرات بیولوژیک
ماده115. محل آزمایشگاه بیولوژیک باید دور از سایر آزمایشگاه ها و فضای اداری باشد.
ماده116. تردد افراد ذیصلاح به آزمایشگاه های بیولوژیک ممنوع می باشد.
ماده117. از علائم هشداردهنده مناسب استفاده گردد.
ماده118. دستگاه های ضدعفونی کننده نظیر اتوکلاو باید در نزدیکترین محل دسترسی آزمایشگاه قرار گیرند.
ماده119. استفاده از هودهای بیولوژیک برای کنترل عملیاتی که به نحوی ذرات معلق ایجاد می نمایند ضروری بوده وباید به طور مستمر سرویس گردند.
ماده120. جهت جلوگیری از انتشار وکنترل آلودگی در شرایط اضطراری، برنامه سیستماتیک تدوین شده ودر دسترس باشد.
ماده121. برای جلوگیری از انتشار آلودگی درمحیط ، لوله های مکنده که در رابطه با عوامل عفونی مورد استفاده قرار می گیرند باید به فیلترهای مناسب مجهز گردند.
ماده122. در فعالیت های بیولوژیک روپوش های آزمایشگاهی باید فقط درمحیط آزمایشگاه مورد استفاده قرار گیرند.
ماده123. رفع هرگونه آلودگی بیولوژیک باید فقط توسط افراد ذیصلاح صورت گیرد.
فصل ششم : ارگونومي
ماده124. فضاي كار به لحاظ ارگونومي به نحوي طراحي شده باشند كه باعث خستگي مفرط افراد در حين كار نگردد.
ماده125. ايجاد سيستم اتوماسيون در آزمايشگاه براي جلوگيري از حركات تكراري الزامي است.
ماده126. براي جلوگيري از عوارض ارگونوميك بايد مواد - امكانات - ابزار آلات و تجهيزات به نحو مناسب در دسترس باشند.
ماده127. ابزار آلات معيوب و غير استاندارد نبايد مورد استفاده قرار گيرند.
ماده128. صفحات نمايشگر بايد هم سطح چشم بوده و از نظر درخشندگي قابل تنظيم باشند.
ماده129. از صندلي هايي كه مطابق اصول ارگونوميك طراحي شده استفاده گردد.